İnsülin direnci fizyolojik miktarlarda salgılanan insülinin dokular üzerinde yeterli etkinlik gösterememesidir.
İnsülin direnci fizyolojik miktarlarda salgılanan insülinin dokular üzerinde yeterli etkinlik gösterememesidir. İnsülin direnci durumunda hücreler kandaki glukozu içine alıp kullanamaz ve buna yanıt olarak pankreastan salgılanan insülin miktarı artar.
Yüksek miktarda artan insülin kandaki glukozun hücre içerisine girişini hızlandırır, kan şekeri normal düzeylerin altına düşmese bile hızlı tüketildiği için yemekten sonraki dönemde; halsizlik, şekerli gıda tüketme ihtiyacı ve özellikle yemekten birkaç saat sonra aşırı acıkma, sinirlilik, uyuşmalar, çarpıntı, baş ağrısı, el ayak titremesi bulguları görülebilir.
Bu durum özellikle yoğun insülin salgısına yol açabilecek glisemik yükü fazla olan karbonhidratlı gıdaların (kan şekerini fazla ve hızlı yükselten) tüketilmesinden sonra daha belirgin ortaya çıkar.
İnsülin direnci olan kişiler şikayetlerin ortaya çıktığı dönemde özellikle karbonhidratlı gıdalara eğilim gösterirler.
Prediyabet (gizli şeker), Tip 2 Diyabet, kalp ve damar hastalığı riskindeki artış, karaciğer yağlanması, kadınlarda polikistik over sendromu, ciltte kahverengi lekelenmeler, et beni tarzı oluşumlar insülinin direncinin neden olduğu sağlık sorunlarıdır.
Doğru tedavi yöntemleri ve yaşam tarzında yapılacak değişimler ile insülin direncini durdurabilmek mümkündür. Fiziksel aktiviteler ve sağlıklı beslenme şekilleri ile insülin direnci düşürülebilir.
Klinik olarak insülin direnci olabileceği düşünülen hastalarda insülin direncinin sonuçları olabilen prediyabet/diyabet, kalp-damar hastalığı, kolesterol ve trigliserid düzeyleri, hipertansiyon, yağlı karaciğer ve kadında polistik over sendromunu klinik ve laboratuvar testleri ile araştırmak uygundur.